Luigi Saladini

Gdybym napisał, że dzieci naśladują dorosłych, to nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego. W ubiorze i zachowaniu dzieje się tak od zawsze. Zauważam niepokojący trend, który trawa od kilku dekad, ale w ostatnich 20 latach znacznie przybrał na sile. Dorośli ludzie, szczególnie mężczyźni, w pogoni za fałszywie rozumiana wolnością i luzem, sięgają coraz częściej po chłopięce akcesoria. Ze smutkiem stwierdzam, że dziecięca moda dla dorosłych na stale zagościła na polskich ulicach.

Przy okazji polecam wpis na podobny temat: Czego nie zakłada elegancki mężczyzna: 12 najbardziej szpetnych ubrań.

Dziecięca moda dla dorosłych w skrócie:

1. Coraz mniej mężczyzn ubiera się elegancko. Nie chodzi wcale o noszenie garnituru na co dzień. Po prostu kompletnie zarzucili klasyczne ubrania i nie przestrzegają żadnego dress code`u. Raczej kierują się prymitywną zasadą: „ubierajta się, jak chceta”.
Nie zgadzam się z opinią niektórych bloggerów, jak Jan Adamski czy Ireneusz Korzeniewski, jakoby eleganckich mężczyzn przybywało. Gentleman to gatunek ginący w takim samym stopniu jak tradycyjna kultura. To jest obszerny temat na inny wpis i z pewnością do niego wrócę.

2. Dawniej dzieci oraz młodzież ubierano na podobieństwo dorosłych. Przynajmniej starano się tak postępować. Zresztą młodzi ludzie chcieli, by jak najszybciej zaczęto ich traktować jak dorosłych. Kto sięga do literatury sprzed 100 lat, ten natychmiast poczyni takie obserwacje.

3. Dojrzali faceci zaczęli ubierać się jak dzieci. Myślę, że przyczyna leży w kulturze, a nawet głębiej – w psychoanalitycznych przemianach. W tym wpisie chciałbym jedynie zwrócić uwagę na zjawisko. W przyszłości z pewnością będę o tym pisał.

W mojej ocenie dziecięca moda dla dorosłych przejawia się w następujących zachowaniach:

a. Nieprzestrzeganie tradycyjnego dress code`u.
b. Chodzenie w dresach, opuszczonych spodniach, z wyłożoną koszulą na zewnątrz, wytartych lub dziurawych jeansach, trampkach, czapeczkach z daszkiem itd. Jeszcze na początku lat 80. XX wieku była to sytuacja nie do pomyślenia dla dobrze wychowanego człowieka. Dziś nikogo to nie dziwi, a wręcz przeciwnie – dorośli przebrani za chłopców stali się normą, a elegancki (czyt. normalnie ubrany) mężczyzna to rzadkość.
c. Posługiwanie się typowo dziecięcymi gadżetami, np. deskorolki, hulajnogi oraz podobne gadżety. W Warszawie nie trudno o taki widok.

Duże słuchawki na uszach to także dziecinny gadżet: Słuchawki do garnituru?

d. Fałszywe autorytety przebrane w dziecięce kostiumy, choć w tym wieku raczej należałoby mówić o błazeńskich strojach. Kanały telewizyjne TTV i TVN Style ze swoimi „gwiazdami” prowadzącymi to liderzy w sączeniu kretynizmów do głów dorosłych Polaków. Niestety inne media nie są wiele lepsze.

Polecam przy okazji artykuły:

Robert Kupisz i moda na streetwear

Andrzej Wierzbicki & Tomasz Schmidt – co sądzicie o ich stylizacjach?

Eleganckie, miejskie dresy. Inwazja dresistów – ratuj się kto może!

e. Ten punkt zapewne wielu czytelnikom się nie spodoba, ale tatuaże oraz modyfikacje zdrowego ciała uważam za infantylne i barbarzyńskie. Jako malec naklejałem sobie tatuaże, żeby wzbudzić uznanie rówieśników za podobieństwo do pirata lub innego, groźnego bohatera. Wierzę, że dorośli nieco dojrzalej motywują takie „ozdobniki”. Dziś tatuaż, który dawniej był oznaką przynależności do marginesu społecznego, jest normą i służy do ostentacyjnego manifestowania… no właśnie, czego? Poza głupotą, przychodzi mi na myśl wyłącznie chęć zwrócenia na siebie uwagi.

Na koniec chciałbym dodać, że nie mam nic przeciwko dziecięcej oraz sportowej garderobie pod warunkiem prawidłowego zastosowania, tzn. do sportu, spacerów z psem lub wędrówek, zabawy z dzieckiem, porządkowania garażu, wypoczynku na działce, porannych zakupów lub podobnych czynności. Zachęcam do jak najczęstszego korzystania ze sportowego dorobku klasycznej mody, o czy pisałem niedawno:

Sportowa elegancja

Dorosły i dobrze wychowany mężczyzna, gdy wybiera się do miasta, w gości, do klubu nocnego, na proszone przyjecie, do kina, restauracji, galerii, muzeum, urzędu, kontrahenta lub innych publicznych miejsc ubiera się normalnie, czyli zgodnie z dress codem. To jest najbardziej powierzchowny i naturalny przejaw kultury.

Podejrzewam, że część Czytelników nie podziela przedstawionych opinii, ale moim zamiarem nie jest mówienie ludziom, to co chcą usłyszeć, ale to co jest prawdziwe i słuszne. Ze smutkiem zauważam, że na popularnych blogach o klasycznej modzie pojawia się przyzwolenie na przetarte jeansy i tatuaże, a autorzy coraz bardziej pragną przypodobać się masowemu odbiorcy. Trudno ocenić, czy wynika to z rachuby ekonomicznej czy własnych przekonań. Z pewnością nie z dorobku klasycznej elegancji.

Z góry dziękuję za komentarze pod artykułem.

Trzymajcie fason,

Luigi